Popid haj zełeneńkyj
Paw sniżok mołodeńkyj,
Tam kinońky pochodyły,
Slidońkiw narobyły,
Slidom matinkoju, slidom
Za swojeju dońkoju,
Daj że sy, Boże, de poslidyty,
Z soboju do domu wzjaty.

Wyjdy Maruseńko, wyjdy,
Może ty je krywdońkoju,
Woz'memo tja nazad z soboju.
Nema Maruseńky w domu,
Piszła spaty w sołomu.
A w jakuju? – w jaczminnuju!
A w czyju? – w sosidnuju!

Propała nadija, zabyłosja serce,
Zapłakały oczy moji.
Łjubyw ja diwczynu, ta j ta yzminyła,
Horeńko w s'witi meni!

Jakby ona znała łjubow moju szczyru,
Ona b ne kydała mene,
Łjubyła b, kochała, jak maty dytynu
Szcze j serce widdała b swoje.

A to hdes' dałeko z druhym ty żartujesz,
Za mene zabuła zowsim,
A ja syrotyna sydżu ta sumuju,
Ne spłju i niczoho ne jim.

Jakby ona znała, szczo sonce bez neji
Ne s'wityt' meni, jak druhym,
Ona b spamjatałas', mene połjubyła b,
Szczasływi buły b zowsim.

Jakby ona znała, szczo w s'witi bez neji
Nema czoho żyty meni,
Ona b ne curyłas' mene bidołachy
I kynuła b żarty swoji.

Teper wże propało, teczut' z oczej słezy
I serce szczemyt', ta bołyt',
Pijdu utopłjusja w hłubokij krynyci,
Ne budu ja bilsze wże żyty.

Abo jak powiszus' na tij hyljaczyni,
Szczo w neji w sadoczku roste.
Umru ja neszczasnyj za tebe, diwczyno,
I hrich tobi bude za te.