Ty płakała szczonoczi, szczo ty sama.
Szczo chołodno na dwori, a za wiknom – zyma.
Ty tak chotiła w nebo, a ne zmohła,
Nebo zaczekaje, pryjde szcze chwyłyna twoja!

Ne sumuj, moja krajino, ty ne sama,
Pryjde twoje swjato, pryjde szcze chwyłyna twoja.
Syni hory, połonyny i polja, more za płeczem –
Hore tomu, chto pryjde do nas z meczem.