Słuchaj nebo, zemłe radij sławno!
Pryjszow krestytysja Hospod' jawno.
Hotujsja, Jordane, Ty kresty, Joane,
Władyku wsich!

Struji wod tekuczy, kypiły dnes',
Zi strachu zatrjassja Krestytel wes'.
Ne s'mije pidnesty ruky, ani znesty
Na Władyku.

Tworec' predwicznyj tak powidaje:
"Kresty, Joane, tak podobaje!"
"Ne s'miju, Władyko! bo imja wełyke
Łjakaje mja!"

Potim wodoju hołowu zływaje,
Wsju syłu worożu widnymaje.
I złomyw wodoju, syłoju krestnoju
Woroha wsich.

Se Ahnec' (wzywaje) Bożyj stojit',
Kotryj spasty pryjszow wes' łjuds'kyj s'wit.
Hrichy widpuskaje, hołowu styraje
Zmijewuju.

W wydi hołuba Duch sja unosyt',
Nad hołowoju Jeho sja znosyt',
Nebesa rozwodyt' i wid Otcja schodyt'
Hłas do Syna:

"Sej Syn wozłjubłenyj, posłuszajte!
W nim ja upodobaw, usi se znajte,
Kotryj wam hotuje carstwo i daruje
Wirujuczym."