Ja czuw w Japoniji je sad
A w nim p’jatnadcjat' kameniw
Pro ce bahato lit nazad
Mudrec' ta j rozkazaw meni
Szczo jak spynoju ne stawaj
Ne wydno wse ż ostanńoho
Dawaj-no razom, nu dawaj
Sekret cej rozhadajemo

Pryspiw:
De schowawsja p’jatnadcjatyj kamiń, de?
Chto joho pomiż inszym kołys', ta j znajde?
Ja szukaw joho stilky dniw i noczej
Znajszow za zworotnoju storonoju oczej
Swojich własnych oczej

I chocz nikoły ja ne buw
W dałekij tij Japoniji
Sobi własztuju randewu
Na Ukrajini, bo jiji
Tak mało w switi, a meni
Zdajet'sja do ostanńoho
Szczo je u kożnoho swoji
W oczach p’jatnadcjat' kameniw

Pryspiw