Ponuro stojaczy na berezi krutim,
Ja dywłjusja w brudnu dniprows'ku wodu,
I dumaju pro te, szczo je na switi cim
Swjati miscja u kożnoho narodu:
Dlja kohos' – Czenstochow, dlja kohos' – Noterdam,
Wsi znajut' do swjatyń swojich dorohu,
Dlja nas – ce Kyjiw i Tarasowa hora,
I Chortycja wełyka za porohom.

Zatamuwawszy duch, na zemłju cju stupaju
I p’ju powitrja z dymom, nemow hirke wyno,
I persze, szczo ja baczu i zdywowano czytaju:
Tabłyczka – "Otdichat' zapreszczeno!"
I siryj DniproHES wysokoju stinoju
Mene wid Ukrajiny widdilja,
I tysjaczowoltowi droty nad hołowoju
Triszczat', nenacze stohne cja zemlja!

I pusto na duszi, i rozpacz obijmaje,
Szczo krow jich tak daremno prołyłas',
I pusto nawkruhy, nide slidu nemaje,
Szczo zwidsy Ukrajina poczałas'.
Chaj pojizd ponese mene u synju nicz,
Ja powertatysja sjudy ne choczu znowu,
Stojit' tam restoran, szczo zwet'sja "Zaporiz'ka Sicz",
A w nim hrymyt' muzon ne na kozac'kij mowi!

Łysz spałena trawa, jak u łychu hodynu,
Roztoptano kozac'kuju swobodu,
Na Chortycju ne budu westy syna,
Nechaj ne baczyt' win hańby swoho narodu!

Ponuro stojaczy na berezi krutim,
Ja dywłjusja w brudnu dniprows'ku wodu,
I dumaju pro te, szczo je na switi cim
Swjati miscja u kożnoho narodu...