Hulwisa

Oj, zahraj meni, kobzarju, nechaj ja zapłaczu,
Nechaj dolju, wolnu wolju kriz slozy pobaczu.

Nechaj dobri ljudy każut, szczo w szynku noczuju,
Szczo za tyżdeń zahorjuju – za nicz prohajnuju,
Szczo za tyżdeń zahorjuju – za nicz prohajnuju.
Oj, zahraj meni, kobzarju, nechaj ja zapłaczu,
Nechaj dolju, wolnu wolju kriz slozy pobaczu.

Łutsze meni od hromady naruhu pryjnjaty,
Aniż sobi wolni ruky nawiky zw’jazaty.
Oj, jake tam szczastja-dolja, de w chati newolja,
Moja dolja sered polja, nezw’jazana wolja,
Moja dolja sered polja, nezw’jazana wolja.
Oj, zahraj meni, kobzarju, nechaj ja zapłaczu,
Nechaj dolju, wolnu wolju kriz slozy pobaczu.

Jak iszow ja do diwczyny, od worit wernuwsja,
Kraszcze pidu do szynkarky horiłky nap’jusja.
Nechaj dobri ljudy każut, szczo w szynku noczuju,
Szczo za tyżdeń zahorjuju – za nicz prohajnuju,
Szczo za tyżdeń zahorjuju – za nicz prohajnuju.
Oj, zahraj meni, kobzarju, nechaj ja zapłaczu,
Nechaj dolju, wolnu wolju kriz slozy pobaczu.

Oj, zahraj meni, kobzarju, nechaj ja zapłaczu,
Nechaj dolju, wolnu wolju kriz slozy pobaczu.