W hałyc'kij zemli nowaja zorja
Zijszła z-za morja. – Szczast' Boże!
Jasnym prominnjam t'mu proswityła,
Łjudej zbudyła. – Daj Boże!

Oj u Hałyczi krasna newista,
Mow by Preczysta. – Szczast' Boże!
Na rukach nosyt', jak sokoljatko,
Krasne Dytjatko. – Daj Boże!

Tota newista, treba nam znaty,
To wkrajins'ka Maty. – Szczast' Boże!
A na rukach jiji krasna dytyna,
Wkrajins'ka rodyna. – Daj Boże!

A ty na nebi, jasnaja zore,
Ne jdy za more. – Szczast' Boże!
No pryjazneńko swity wid nyni
Wkrajins'kij dytyni. – Daj Boże!

Szczoby nam skoro hoża zrostała,
Łycha ne znała. – Szczast' Boże!
Ta j szczoby w myri wsim łjudjam myła
Szczasływo żyła. – Daj Boże!