Temneńkaja niczka t'moju swit zakryła, (2)
T'moju swit zakryła.

A Preczysta Diwa po switu chodyła,
Pryjszła do bahacza, (2) na nicz sja prosyła:

– Pane hospodarju, perenoczuj mene,
Bo temnaja niczka (2) nachodyt' na mene.

A toj pan hospodar ne chtiw noczuwaty,
Skazaw swojim słuham (2) sobakamy hnaty.

A tiji sobaky jak sja naljakały –
Pered Matir Bożow (2) na kolincja wpały.

A Preczysta Diwa po switu chodyła.
Pryjszła do bidnoho, (2) na nicz sja prosyła.

– Pustyw by Tja, pustyw perenoczuwaty,
Ałe ż ja ne maju (2) weczerońky daty.

– Ne treba, ne treba weczerońky twoji,
Tilky pusty ż mene (2) do stajeńky swoji.

– Wstawaj, żinko, wstawaj, doky budesz spała?
Szczos' nasza stajeńka (2) switłom zasijała.

To ne sonce schodyt', ne misjac' zachodyt',
To Preczysta Diwa (2) swoho Syna rodyt'.

Staryj rik mynaje, nowyj nastupaje. (2)
Chrystos sja rażdaje!