Łykujuczy pytałysja raz:
"De rodywsja Syasytel dlja nas?"
Chot' pytały Iroda złoho,
Ne diznałysja pro dorohu
Try naszi knjazi!

"Ne w pałati, i ne na peryni,
A u szopi w jasłach na sini
Wasz Spasytel, tam Ho szukajte,
Jak znajdete, pokłon otdajte
Jemu w bidnoti..."

Melodijno pojut' anheły,
U Wyfłejem knjaziw troch weły...
Zwizda jasna jasno s'wityła,
Po dorozi wirno służyła
Trom Rusy knjazjam.

Prijszły smyrni, pokłonyłysja,
Na Dytjatko podywyłysja,
Odyn złożyw sribło i złato,
Druhij ływan j kadyło s'wjato,
A tretij myro.

Pomołyłys', porozmawljały,
Josyfa drużno praszczały
J ciłuwały ruci Mariji,
Nebes preharnoji łeliji
J wertały domiw...

Knjazi dobri, so myrom idit'!
Irodowy pro nas ne każit'!
Bo sej Irod dumaje łycho,
Chocze ubyty Dytja po tycho,
Taj pered czasom!...

Yńszym putem knjazi wertały,
Iroda zła oj ne wydały!
Irod łjutyj i jurodywyj
Chocze mstyty zakon prawdywyj,
Hospodnyj zakon!

Nam ne straszna ni pimsta, ni krow,
Jak miż namy Istyna, Łjubow!
Jak Boh z namy żije j stradaje,
Z namy rodyt'sja j umyraje,
Z namy j woskresne!