Wo Wyfłejemi radost' premnoha:
Zrodyła Diwa bez hricha Boha!
Zrodyła Syna, spasenije iste,
Dała Mu tiło newynne czyste!

Josyf Jeji obrucznyk wirnyj
Wysteływ w szopi żłobec' pokirnyj.
Wysteływ sinom dlja Mariji j Syna!
Oj stała-stała dywna nowyna!

Na nebi zori wsi zasijały
Swojeho Pana prywituwały!
A szczo najpersza, szczo najkrasnijsza,
Osijała szopku, najdostojnijsza!

Oj woruszat'sja wsi pastyrije,
Ne rozumijut', szczo sja to dije –
Szopa pałyt'sja, łuna szyroka,
Spiszat' spasaty masła j mołoka.

Spiszat' z łycjamy, spiszat' z sumnymy,
A wił i oseł łetjat' za nymy –
I wiwci smyrni znat' czuły Boha –
Ws'o zasapane, wsjuda trewoha...

"Jdit' pokłonit'sja swomu Dytjaty,
Szczo w waszij szopi bude łeżaty!
Jdit' pokłonit'sja Tworcewy s'wita,
Win wam zhotuje szczasływi lita."

"S'wjat-s'wjat-s'wjat Hospod' Sawaoftowyj
Na nebesach wsich i na zemły nowij".
Drożat' wozduchy, drożat' fyłjujut',
Chorom anheły radist' wistujut'...

Oj czuły-czuły wsi niczliżany,
Szczo s'wit wesełyj teper nastane,
Idut' do szopy łjudy i twary
Pokłon otdaty, prynesty dary...

Dytjatko Boże, małe newynne,
Nasza nadije, łado rodynne!
Rosty nam zdrawyj, błahij i wełyj,
Daruj nam szczastja i mir wesełyj.