Z hory na dołynu, u haj po kałynu,
Tam błudyła diwczynoczka sim deń ta j hodynu.
– Czoho ż ty, diwczynoczko, ta j po haju błudysz?
Oj widaj ty, diwczynoczko, moho syna łjubysz.
– Jakby-m syna ne łjubyła, to by-m ne błudyła,
Ja za twojim ridnym synom bystru riczku bryła,
Bystru riczku, bystru riczku i haj zełeneńkyj,
Oj to my si podobaw twij syn mołodeńkyj.
– Na tobi, diwczynoczko, konja woronoho,
Widczepysja, diwczynoczko, ta j wid syna moho.
– Ja konja ba j ne beru, na koni ne jidu,
Twoho-m syna połjubyła ta j za neho pidu.
Koho ja wirne łjubłju, z tym mni podrużit',
Kotru bidu nenawydżu, to my ne każit'!