Zażuryłasja, zażuryłasja ta j bidneńkaja wdowa,
Szczo jij obljahła, szczo jij obljahła zełeneńka dibrowa.
Oj piszła wdowa, oj piszła wdowa kosaryky najmaty:
Nichto ne chocze, nichto ne chocze bidnoji wdowy znaty.
Najmyła sobi, najszła sobi dwajcjat' kosarykiw i sztyry,
Szczoby skosyły ta j zhromadyły wsi hory ta j dołyny.
Kosari kosjat', kosari kosjat' ja witrec' powiwaje,
Szowkowa trawa zełeneńkaja na kosy naljahaje.
Szowkowa trawa, szowkowa trawa na kosy naljahaje,
A mij myłeńkyj, czornobryweńkyj j konykom wyhrawaje.
– Pokyń, myłeńkyj, czornobryweńkyj, konykom wyhrawaty,
Chody do mene, mołodeńkoji, weczerju weczerjaty.
– Weczerja dobra, weczerja dobra, weczerja ja j hotowa,
Wypała ż meni, mołodeńkomu, na Wkrajinu doroha.
– Tobi doroha, tobi doroha, a meni szljaszok bytyj,
Załyszim my si, ta ż mij myłeńkyj, u sim roczku łjubyty.
– Ne załyszu ti, moja myłeńka, poky ti ne distanu,
Oczka czorneńki, łyczko biłeńke ta j choroszoho stanu.