– Ty, zorońko jasneńkaja, czoho ż ty si tak smutysz,
Ty, mij myłyj czornobrywyj, a de ż ty si tak bawysz?

– Ja, zorońka jasneńkaja, popid czornu chmaru jdu,
Noczuj, noczuj, mij myłeńkyj, odnu niczku zo mnoju.

– Jak ja maju, moja myła, odnu niczku noczuwat',
Rozkazały, rozpysały na wojnoczku wandruwat'.

– Noczuj, noczuj, mij myłeńkyj, noczuj niczku chot' odnu,
Jak zapijut' kury ranni, tohdy ja tja ta j zbudżu.

Pijut' kury, pijut' druhi, aż zapijaw sam oden.
– Wstawaj, wstawaj, mij myłeńkyj, zdaje my si, szczo wże deń.

– Bodaj że ja, moja myła, ostatnij raz ustawaw,
Moho konja woronoho sam kapitan osidław.

– Wstawaj, wstawaj, mij myłeńkyj, zdaje my si, szczo wże deń,
Bo wże twij kiń woroneńkyj pid soboju zemłju dre.

Hyła, hyła, bili husy, hyła, hyła w trostynu,
Pryjid', pryjid', mij myłeńkyj, chot' do mene w hostynu.

Hyła, hyła, bili husy, hyła, hyła na Dunaj,
Szczo-s' chotiła, to-s' distała, teper sydy ta j dumaj.

Hyła, hyła, bili husy, hyła, hyła na riku,
Jak rozpłetut' kosu rusu, ne zapłetut' do wiku.

Hyła, hyła, bili husy, hyła, hyła na pisok,
Jak rozczeszut' kosu rusu, tak dribońko, jak maczok!