Jak poczujesz sercja zow,
Jak zahraje skorsze krow,
Ne ljakajsja, ne turbujsja,
Bo ce łjubow!

A łjubow – ce ricz dawna,
Nezbahnuta j czariwna,
Jij opertysja ne w syli
Ni ty, ni ja!

Ty z łjubow’ju sobi ne żartuj
I z mojich poczuwań ne szutkuj,
Bo szo stałos' meni,
Może statysja tobi,
A mene ty za ce ne wynuj!

Bo ne znaty hodyny ni dnja,
Jak odyn tak zab’jut'sja sercja,
Ne pomoże todi wże niszczo, nichto tobi,
Jak do tebe łjubow zawita.

Ty z łjubow’ju sobi ne żartuj
I z mojich poczuwań ne szutkuj,
Bo szo stałos' meni,
Może statysja tobi,
A mene ty za ce ne wynuj!

Bo ne znaty hodyny ni dnja,
Jak odyn tak zab’jut'sja sercja,
Ne pomoże todi wże niszczo, nichto tobi,
Jak do tebe łjubow zawita.