Prawda wse-taky je.
Zwyk ja, szczo teper. Ja chowaju sebe ne, tomu szczo pomer...
Ja zminytysja choczu.
Widkryj mene, podywys' szczo tam i skaży, szczo prywabłjuje tebe w mojij duszi.
Prawda wse-taky je.
Zwyk ja, szczo teper. Ja chowaju sebe ne, tomu szczo pomer...
Ja zminytysja choczu.
Widkryj mene, podywys' szczo tam i skaży, szczo trymatyme tebe w mojij duszi.

Namałjuj meni switanok, skaży meni, chto ja teper.
Teper jaskrawym stane mij arkusz zoszytu żyttja,
Cej fakt proponuje meni zminyty swoje własne ja.
I kolorowyj ranok meni widkryje dweri w deń.
Zustriczaj mene, nebo błakytne, nowyj swit bez starych idej.
Mene zustriczaj, nowe poczuttja, nowyj deń witaj,
Pryjszow nowyj Ja.

Moje serce sprawżnje. Zabud' chto ja... bilsze serce...

Nasprawdi ja ne rozriznjaju chto mij woroh, chto druh,
Nasprawdi ja połjubljaju kożen u spynu posztowch.
"Piszow ty!" – ja ne sażu u hołos.
Moroz po spyni, kohos' czekaty ja ne choczu, jak ne znaju...
Wsi moji dumky poczynajut'sja zi słowa – ty...

Prawda wse-taky je.
Zwyk ja, szczo teper. Ja chowaju sebe ne, tomu szczo pomer...
Ja zminytysja choczu.
Widkryj mene, podywys' szczo tam i skaży, szczo trymatyme tebe w mojij duszi.
Prawda wse-taky je.
Zwyk ja, szczo teper. Ja chowaju sebe ne, tomu szczo pomer...
Ja zminytysja choczu.
Widkryj mene, podywys' szczo tam i skaży, szczo prywabłjuje tebe w mojij duszi.