Jaki bożewilni, szałeni dni,
Ja wid czudes wtomywsja i pisni moji,
Wse ne ljahajut' na muzyku wczorasznich dumok,
Ja wse szcze dosi ne znachodżu potribnyj rjadok!..
Meni ne zrozumity ni tebe, ni joho,
Ni smisznych jiji sliz, ni optymizmu moho,
I wse, szczo nam małjujut' zwidkys' iz hory,
Ja ne pryjmaju c'oho j ty błyz'ko ne bery...

Mene wbywaje... hraje... maje... kraje...
Tysza...
Mene wbywaje... hraje... maje... kraje...
Zwuk pustoty...
Mene wbywaje... hraje... maje... kraje...
Tysza...
Mene wbywaje koły nadowho zamowkajesz
Ty!..

I skilky widtinkiw siroho koloru,
Makijażu masok, pafosu j honoru,
Sotni zustriczej pozbawłenych sensu,
Des' piznisze staje nestrymno chołodno sercju...
I ne treba meni na szostu chwyłynu znajomstwa
Widkrywaty swij swit, hłybynu swoho soncja,
Bo moja realnist' perepysana nanowo,
Dlja mene muzyka – najefektywnisze paływo!..

Mene projmaje... hraje... maje... hraje
Muzyka...
Mene projmaje... hraje... maje...
I nese...
Mene do sebe zabyraje sonjaczna
Muzyka...
Mene do sebe... w sebe... hraje
I wede!..

Mij prapor pofarbowanyj w kolir muzycznyj,
Chaj win deszczo nowyj, chaj win trochy nezwycznyj,
Ałe huczno zwuczyt' na mojij ridnij mowi,
U pisnjach dlja was my pławym muzyku j słowo!..
Troszky liryky, chopu i repu,
Rehhidżazafanku (ałe ne tresz-metału!)
Możete ciłodobowo smakuwaty
Muzyku wid chłopciw z "Fiołetu"!