Czy pam’jatajete toj żach, moja kochana
Jak litńoho żarkoho dnja
W jaru miż skeljamy, de traw’jana poljana
My wzdriły z wamy zdochłoho konja
Nemow powijnycja hydka padljatyna łeżała
Zaderszy nohy dohory
I czerewo cyniczno prostjahała
Nemow kazała: "Na, bery!"

Husy, husy, łetjat' husy
Husy, łetjat' husy
Husy to roky

A sonce prażyło, nenacze kupu truty
Spałyty prahnuło dotła
I wse czastynamy pryrodi powernuty
Szczo wona w ciłosti dała
Dywyłys' nebesa na wyszkireni zuby
Nemow na biłyj cwit w trawi
Hatyło w nizdri wam take smerdinnja hrube
Szczo wy zostałys' łed' żywi

Z hnyłoho żywota pokrytoho muchwoju
Wychodyły czerwy połky
I roztikałysja ławynoju żywoju
Po szmatach płoti chrobaky
Wse ce zdijmałosja spadało i kysziło
Samo w sobi tekło j powzło
Nenacze podychom napnute hnijne tiło
Pomnożuwałosja j żyło

O, stanete i wy, moja kochana
Mij anhełe i cwite mij
Jak ta padljatyna, jak ta zarazna rana
Jak toj stliwajuczyj pohnij
Skażit' todi czerwi, szczo pidło ryne
Z ciłunkamy na waszu hrud'
Szczo waszi formy ja zberih, moja bohyne
Zberih swoho kochannja sut'