Zełene pekło, zełene pekło!
U zełenomu pekli wże dawno panuje tysza

Na samoti roztanuw snih
Po jakomu ne chodyły łjudy,
Kwity w’janut' bo jich
Ne torkałys' tepli ruky.
30 kiłometriw pustoty
I nikoho wzahali
I łysz moja dusza po pustoti brodyt',
Ta chto powiryt' meni?..

Na rosjanu trawu soncja promiń siw,
I wże ne baczat' budynky czużych sniw
Hiłky derew swoji tini prostjahnuły,
Pro misto-prywyd łjudy szcze ne zabuły
Porywy witru szcze hojdajut' jich mriji,
Ałe propała jich ostannja nadija
Huljaje witer wułycjamy mertwoho mista
Zate u ńomu wże nemaje nasylstwa

Kwartyry stojat' u pustoti
Ne bawljat'sja dity u dwori!
Ne misce na woli radiaciji,
Kwartyry stojat' u pustoti
Ne bawljat'sja dity u dwori!
Ne misce na woli radiaciji,
Ta pizno, propało te misto