– Pam’yatayesh nashe lito?
Takoho vze ne bude nikoly.
– Dumayesh my zahubyly yoho?

Chas nadiy, vechir shvydko znykaye,
Tepla nich vidkryvaye nam shlyach do zirok,
U spokuslyvu myt' obriy sniv nas chekaye
I palaye miz namy dyvnyi svit, de nemaye dumok.
My udvoch, lyshe misyac' ta zori,
Lehkyi viter rozkydaye krapli vody,
Nam zdavalos', shcho nashi obrani doli
Vid pochatku i do kincya, vid s'ohodni i nazavzdy.

Pryspiv:
Chas, napevno, zvyk vze do diy
Ta blukaye v poshukach vtrachenych mriy.
Nashe lito nezabutnich podiy
Rozchynylos' v sviti i nemovnoti,
Chvyli vypadkovo vnochi
Zahubyly toy uryvok pisni, de ty,
I ne mozut' znayty...

Ne znayty toy uryvok teploho lita,
Zablukalo vono ta znyklo vnochi,
I zalyshylo nam odyn promin svitla,
Des' hlyboka pechal v samotniy dushi.
Vse myne, my znov budem razom
I prokynet'sya pam’yat' – nahadaye pro vse,
Zapalaye lyubov ta povernet'sya z chasom
Tepla nich, viter zmin u miy bik prynese.

Pryspiv (2)