Ya pryidu i skazu tobi: "Dobryi vechir!"
Pokladu svoyi ruky tobi na plechi.
Podyvlyus' v tvoyi ochi, nache v misheni.
Spytayu: "De bula?", bo meni, bo meni
Tak spodobalys' tvoyi kolina, homilky,
Stehna, spidnycya mini.
Dvoye Himalayiv tam zverchu i shche zzadu dvoye –
Ula-la moya.
Ya hoydatymu tebe, yak u Disneylendi,
Zalyvatymu DzynTonikom, KoloyuBrendi.
Dzedayem ya budu i ty budesh rada.
Zahrayu v tamtamy tobi serenady.
Svoyim bazannyam tebe zakatuyu,
Rozkryti vusta tvoyi rozciluyu.
Potim dovho budu pytaty:
"De z ty Maryna chodyla hulyaty?"

De z ty Maryna bula?

– Ochi plachut', krychaty chochut',
Zuby stukayut', mov navizeni.
Zamordovane serce stohne
I barabanyt', yak barabany na sceni.
– Ty lamayesh zamky, pereshkody,
Proponuyesh haryachi pryhody.
Ya z to znayu tvoyi pochodenky.
Ne schovayesh vid mene nichoho mylenka.

Ayayayayay!
A pohlyante, yaki v neyi chudovi divochi ochi,
Yaki v neyi krasyvi, masyvni stehna!
V odnomu nabori, yakshcho ty zachochesh, –
Snidanok, obid ta vecherya dlya tebe.
Ale pered tym, yak ce vse spozyvaty,
Potribno Marynu pryhotuvaty:
Rozdity, pomyty, poperevertaty.
Oon, yak Maryna chodyla hulyaty?!

De z ty Maryna bula?