Shche yak buv ya kolys' bezturbotnym chlop’yam
Ne boyavsya i ne vidstupav,
V biyku liz bud'-yaku, ne tikav u bur’yan,
Zadyravsya i zdachu davav.

Vse ce pravda, ta tilky malenke "ale",
Shcho bulo nadcyat' rokiv nazad,
Ya i diysno buv duze smilyve male,
Koly poryad chodyv starshyi brat.

Pryspiv:
My braty, my braty,
I nam bat'ko poyasnyuvav tak,
Prut berezovyi lehko v kilce zaplesty,
Ale sto ne zlamayesh niyak!

Nashe shchastya u tim, shchob ne znaly bidy,
Tam, de mama u ridnim seli,
Posplitalys' korinnyam stolitni duby,
Shcho zrosly z odniyeyi zemli.

I, choch bratu roky vze vybilyuyut' chub,
Dosi dbayu pro brata svoho,
Ya vam pravdu skazu: miy deviz – zub za zub!
Koly brat potrebuye toho.

Pryspiv