Vplyvayemo v sosnove more,
v sosnovyi shum, sosnovyi spiv.
Nad namy nebo neozore,
nad namy dach strunkych verchiv,
nad namy viddychom hlybokym
paruyut' oliyisti pni.

I chuyesh, yak pid tvoyim krokom
zrostayut' zela zapashni.

Tut ne bazayesh bil nichoho –
obkutatysya mochom snu,
v prapervisnyi pryrody morok,
v pradavnyu vpasty hlybynu.

Chay v nashim tili, nache v sosnach,
husta zyvycya zakypyt'.
Chay v nashi zyly zelen mlosna
i polum’ya splyve blakyt'.

Vrostem u zemlyu, nache sosny
(lopoche lisu koruhov).
Nallyet'sya v nashi zyly mlosnyi
roslynnyi sik – zelena krov.
Korinnyam vhruznut' nohy v hlynu,
doloni lystyam obrostut',
a bdzoly do ochey prylynut'
i med, mov z kvitiv, pytymut'.

Uze ne krov – vazka oliya
v zatverdlych yadrach nabryaka.
Nemov malyna spiye mriya,
solodka, prystrasna y p’yanka.

Kushchem cherlenym kray dorohy
rostesh u shumi tyshyny.
Lysh olen – samec' strunkonohyi
polochlyvoyi shuka sarny.