Zaspivaymo pro ruyinu,
Zakarpats'ku Ukrayinu.

Zaspivaymo razom, brattya,
Yak sya bylo Zakarpattya.

Desyat' tysyach voyuvalo,
Krov nevynno prolyvalo.

A nad Chustom voron kryache,
Ukrayina-maty plache.

Plache, tuzyt' i rydaye,
Svoyu volyu vyhlyadaye.

A Tysoyu plyvut' trupy,
Serce rvet'sya od rozpuky.

Nese sestru, nese brata,
Zoni – muza, dityam – tata.

Ne plach, maty, i ne tuzy –
Syn ranenyi ta ne duze.

Holivonka na chetvero,
A serdenko – na shestero.

Zaklych, maty, dochtoryka,
Maysternoho stolyaryka.

Nayme chatku i zbuduye
I nachorno pomalyuye.

I bez dverey, bez vikonec',
Bo vze momu zyttyu konec'.