Lichu v nevoli dni i nochi,
I lik zabuvayu.
O hospody, yak to tyazko
Tiyi dni mynayut'.
A lita plyvut' za nymy,
Plyvut' sobi stycha,
Zabyrayut' za soboyu
I dobro i lycho!
Zabyrayut', ne vertayut'
Nikoly nichoho!
I ne blahay, bo propade
Molytva...

Kalamutnymy bolotamy,
Miz bur’yanamy, za hodamy
Try hoda sumno protekly.
Bahato dechoho vzyaly
Z moyeyi temnoyi komory
I v more nyshkom odnesly.
I nyshkom prokovtnulo more
Moye ne zlato-serebro –
Moyi lita, moye dobro,
Moyu nud'hu, moyi pechali,
Tiyi nezrymiyi skryzali,
Nezrymym pysani perom.
Nezrymym pysani perom...

I chetvertyi rik mynaye
Tychenko, povoli,
I chetvertu nachynayu
Knyzechku v nevoli
Merezaty, – zmerezayu
Krov’yu ta slozamy
Moye hore na chuzyni,
Bo hore slovamy
Ne rozkazet'sya nikomu
Nikoly, nikoly,
Nihde na sviti! Nema slov
V dalekiy nevoli!

Nemaye slov, nemaye sloz,
Nemaye nichoho.
Nema navit' kruhom tebe
Velykoho boha!
Nema na shcho podyvytys',
Z kym pohovoryty.
Zyt' ne chochet'sya na sviti,
A sam musysh zyty.
Zyt' ne chochet'sya na sviti,
A sam musysh zyty...