Zatulyayu, lyce rukoyu,
Chovayus', vid choho ne znayu
Povitrya kovtayu, pirnayu
U vodu, pirnayu z holovoyu.
Nabrydlo, isnuvaty dusheyu
Ya chochu, pozyty tilom
A mriyi, navishcho ya mriyu
Realnist' nabrydla, komu yake dilo
Druzi znykayut', vtikayut'
Vtikayut', vid mene dodomu
Nevze naspravdi vse tak distalo
Zalyshayus' odyn, z durnoyu holovoyu
Chasom meni, buva zdayet'sya
Z’yavylas', na zyttya alerhiya
Ta rano chy pizno vse mynet'sya
V moyemu serci poselylas' nadiya.
Na liniyach telefonnoyi merezi
Nemaye niyakych znayomych sliv
Nemaye vzahali nichoho
Krim nabrydlyvych hudkiv.
Nema chym chas ubyty
Nema kudy sebe podity
Emociyi roz’yidayut' moye tilo
Vylazyat' na svit cherez moyu shkiru

Pryspiv:
Moye zyttya – nevylikovna alerhiya
Poky ya zyvyi vona na mene diye
Znyshchuyu yoho, koly ne mozna zyty
Viryu v te, shcho mozu shchos' zminyty

Mene nichto nide ne zde
Mene ne zde nichto nide
Nebo cholodne viz'me
Dushu z tila vkrade
Moye tilo nikomu ne potribne
Budu zmishchuvaty z brudom doky ne nabrydne
Hostrym nozem fantaziyu tupu
Ya na sobi znovu vidtvoryu

Pryspiv

Slova, shcho stvoryuyut' zvuky
Ne dayut', opustyty ruky
Inodi u mene znykaye bazannya
Prodovzuvaty, puste isnuvannya
Zupynyayu, sebe svidomo
Chy chtos' zrozumiye, meni nevidomo.
Dlya sebe lyudyna, a inshym potvora
Diahnoz vidomo, moya dusha chvora

Pryspiv

A nebo, postiyno llye slozy
Kraplyny, vchat' azbuku Morze
Vsi znayut' doshch skinchyt'sya
Yakshcho koznu nich sonce snyt'sya
Koly z, znaydet'sya ta osoba
Serce do yakoyi zvykne skoro
Koly liky vid alerhiyi prynese iz soboyu
Zapushchu svoye zyttya po novomu kolu

Pryspiv