Viter viye, trava shumyt',
A v tiy travi kozak lezyt'.
Nad nym konyk zazuryvsya,
Po kolincya v zemlyu vbyvsya.

Ne stiy, konyu, nadi mnoyu,
Bo ya vyzu shchyrist' tvoyu.
A ydy, konyu, dodomonku,
Ta y rozkazesh vsyu pravdonku.

A yak vyide stara maty,
Tay bude tya sya pytaty:
Ty, konyku voronenkyi,
De miy synok molodenkyi?
Znayshov sobi v carya dochku –
V chystim poli zemlyanochku.

Viz'my, mamo, pisku zmenyu,
Rozsiy, rozsiy po kamenyu.
Koly toy pisochok ziyde,
Todi tviy synochok pryide.
Nema, pisochok ne schodyt',
A synochok ne prychodyt'.

SMS u Viter Viye
(slova Kryshny do Ardzuny pered pochatkom boyu, "Machabcharata")

Chto narodyvsya, toy pomre.
A pislya smerty – znovu narodyt'sya!
Ne piddavaytesya smutku,
Vykonuyuchy obov’yazok.
A shchodo obov’yazku – znayte,
Nemaye krashchoho, yak bytysya
V im’ya relihiynych pryncypiv,
Svoyu zemlyu boronyty vid voroha,
Viddaty zyttya v boyu
I zdobuty slavu heroya!