Nichto ne znaye, kudy i zvidky.
Nichto ne znaye, chomu y navishcho.
A den mynaye zanadto shvydko.
I my na nich znovu staly blyzche.
Nichto ne znaye, chomu y navishcho.

Nichto ne skaze, shcho my ne znaly,
Yak nebezpechni darunky neba.
Nichto ne dumav, shcho vsi vokzaly
Mene zachochut' vezty vid tebe.
A ya krychala: "Todi ne treba!"

Pryspiv:
Yakshcho anhely vmiyut' chekaty,
Ty – anhel... Anhel...
Yakshcho vmiyut' vony vybachaty,
Ty – anhel... Anhel...
Yakshcho anhely vmiyut' radity,
Ty – anhel... Anhel...
Yakshcho anhely vmiyut' lyubyty,
Ty – anhel... Anhel...

Ty – anhel...

Ya zabyrala klyuchi vid rayu.
Ya i znykala, i povertalas'.
A shcho shukala, sama i ne znayu.
A shcho znayshla, to meni zostalos'.
Z toboyu, yanhol, ya zalyshayus'.

Pryspiv

Anhelam tak vazko v sviti.
Anhely – vony, yak dity.
Anhelom ty mozesh buty,
Tilky b znov tebe vidchuty.

Pryspiv

Ty – anhel...
Ty – anhel...
Ty – anhel...
Ty – anhel...
Ty – anhel...
Anhel...