V zazurenim nebi klubochat'sya chmary,
V osinnim sadu opada zovte lystya,
Ne chuty zvuchannya tvoyeyi hitary,
I holos tviy stych, melodiynyi i chystyi.

Pryspiv:
A osin palaye bahryano,
Moyeyi pechali slidy zamitaye.
Chay klych zuravlynyi roztane v tumani,
A holos tviy dyvnyi – u serci lunaye.

Vesnoyu cvilo, mov troyanda, kochannya.
Ya sercem horiv sered shchastya chmilnoho.
Ta raptom nastala ta zustrich ostannya...
I ty – ne moya, a druzyna druhoho.

Pryspiv

Ya znayu: rozkvitnut' troyandy vesnoyu,
I znovu nallyet'sya i vyzriye kolos.
Ta ty ne zihriyesh vze serce krasoyu,
I ya ne pochuyu znadlyvyi tviy holos.

Pryspiv