Ty sydysh pozadu mene.
Ty movchky dyvyshsya na nebo.
Ty tak shchyro vsmichayeshsya meni
Ta tvoyi dumky vsi zaputalysya u brechni.

Pryspiv:
Viter zahanyaye chmary za obriy,
Ta sonce hriye – ce ye dobre.
Zalyshylos' tilky blakytne nebo.
Bezkrayniy prostir dlya malych trahediy.
Zapach vulyci!
Zapach vulyci u moyiy dushi.

Yiyi suknyu nizno prosvichuye sonce.
Yiyi tin povilno spadaye popid moyi nohy.
Ya chovayu sviy pohlyad, yak vynna dytyna.
Ya kovtayu povilno, ya smakuyu koznu chvylynu.

Pryspiv

Viter led' pomitno torkayet'sya volossya.
Lystya shelestyt', dereva pospuskaly do zemli svoyi kosy.
Serce take zlyakane, yomu vze ne raz poluchaty dovelosya.
Sydzu, i nezna chomu, ya dyvlyusya na sonce, rozplyushchyvshy ochi.

Pryspiv