V obiymach chmar na prostori neba
Letysh lehko nache vilnyi ptach.
Bez pereshkod rozpravlyayesh kryla,
Dolayesh vichnyi shlyach.

Na ciy styazi chasu ne isnuye,
Nahalnym ye tilky tviy pokiy.
Tvoyu dushu bilshe ne turbuye
Zyttyevyi bureviy.

Pryspiv:
Yak vse zbahnuty –
Den, nich, pechal ta smich?
Holos pochuty,
Shcho ne zatych.
Yak zrozumity,
De smert', a de zyttya?
Dushu pryvchyty
Do nebuttya.

V obiymach chmar u promenyach soncya
Znaydesh vse te, shcho davno shukav.
Ty nache spysh, ale ce – realnist',
Bo zyv ty nache spav.

Rutynni spravy zalysh pozadu.
Ne vytrachay na nych zayvych syl.
Raz u zytti day sobi radu –
Stryachny cey brudnyi pyl.

Pryspiv