V nashych zylach bizyt' blakytna krov,
Ne lyakaye nas navit' marevo.
My shukayemo sobi podibnych lyudey,
Ta ne znayem, shcho ves' svit – to muzey.

Zalyshayem na svoyim shlyachu slidy.
Ne chvylyuye, shcho chtos' moze nas znayty.
Yak i v koznoho v nas svoyi vorohy,
I my boremos', shchob diyty do mety.

Pryspiv:
My zviri, my chodymo zhrayamy,
My chodymo.
My sylni, dolayemo vsi pereshkody.
My vilni, nemaye v nas zodnych mez,
Nemaye.
My zviri, usi my i ty tez.

My vtrachayemo lyudyanist' u slovach,
Ne shukayemo pravdy u svoyich snach,
Prote znayemo, shcho ye u koznoho z nas
Velychezne bazannya sebe znayty.

Zalyshayemo dushu koly b’yemo,
Ne chekayemo doky dop’yut' vyno.
Prote znayemo, shcho vze ne zminyt'sya svit,
Bo my chodymo zhrayamy.

Pryspiv