Oy po hri, po dolyni syvyi dym,
Oy tam sobi soloveyko hnizdo zvyv.

Oy tam sobi soloveyko hnizdo zvyv,
Vin do sebe zozulenku zaprosyv.

Za mnoyu, zozulenko, za mnoyu,
Budesh meni virnoyu zonoyu.

Ta poklady, chlopchyno, chaty vysoki,
Ta prorubay vikonechka shyroki.

A shchob tudy soloveyko prylitav,
Shchob vin mene ranesenko probudzav.

Oy bo mene svekrucha ne zbudyt',
Vona pide do susidy y obsudyt'.

Susidonko, holubonko, shche y kumo moya,
Sonlyvaya, linyvaya nevistka moya.

Yak ne bude sonlyvaya i odspyt'sya,
Yak ne bude linyvaya, navchyt'sya.