Vidmerechtila dalech bila,
Snihy roztaly – i nema.
I zinka, shcho mene lyubyla,
Zyve rozluchena, sama.

Vona ne dzvonyt' i ne pyshe,
Vona ne klyche i ne zde.
Chomu z todi do neyi, virshe,
Dusha pochnyuplena brede?

Nevze nadiyet'sya, shcho mozna
Pereinakshyty zyttya?
Ale mynushcha dnyna kozna
I chas teche bez vorottya...

I vze nichoho ne zminyty,
Sud'bu ne vyberesh novu...
I tilky pam’yat' bude zyty,
Dopoky v sviti ya zyvu.