O, nevmolymi skam’yanili dni,
Micna ruka nad lyud'my i bohamy
...Chyhaye tam, u siriy dalyni,
Lyahaye horamy za namy.

My podolayem znov, shche ne odni
Nam skoryat'sya, nad vse ye virna krycya
Ta nam takoz sudylosya rozbyt'sya
Kolys' i des' ob hory kam’yani.

Ye nezminna zemlya, i use na niy zmina nevpynna,
Zolote – na svitanni, za dnya vitryanoho – sriblyane,
Mid' roztoplena – ozero te z, v nadvechirnich hodynach,
I zastyhle zalizo – vnochi, u cholodnych tumanach.

Micno kute z metaliv, shche puto nichto ne rozder ce,
Dnya i misyacya y roku chotyry pory, a na hlobi
V duzych karbach lyuds'ke nespokiyne i zadibne serce,
I dlya noho sudyvsya dovichnyi pochvirnyi kolobih.