Oy vidtil hora, a vidtil druha.
Oy pomiz tymy krutymy horamy schodyla zorya.

Oy to ne zorya – y divchyna moya
Oy ta y zabrala nove vederochko, po vodu pishla.

A ya za neyu, yak za zoreyu,
Oy sirym konem ponad synim morem, ponad berezkom.

– Divchyna moya, napoyi konya
Oy z rublenoyi novoyi krynyci, z povnoho vedra.

– Kozache z ty miy, yakby z ya tvoya,
Ya b napoyila konya voronoho z povnoho vedra.