Kozen den ya prochozu kilometry,
Bilya mene sotni lyudey – zaterti syuzety,
Kozen z nych shchos' vid mene choche,
Ale davay ya budu prosto perechozym.
Prosynayus', vidkryvayu ochi
I dumayu pro tebe, karoche...
Ne chochu dramatyzuvaty,
Ale sim dniv odyn toy samyi son napevno zabahato.
I ty budesh smiyatys', ale duze vazko ce v sobi trymaty,
Ne pryvyk prohravaty.
I skazaty ce mozu tilky v pisni:
– Ty meni potribna, diysno!
Nikoly ne hovoryu shchos' prosto tak,
Nadoyily odnorazovi stosunky, solodka brechnya.
Ale ya viryu vse bude, yak maye buty,
Miy L'viv, nashi vulyci – ziydut'sya nashi marshruty.

Pryspiv:
Usmichnys'... zyttya odne!
Usmichnys'... vse bude!
Usmichnys'... ya lyublyu tebe!
I ne schovaty ce nikudy... (ves' kuplet – 2)

Ya chotiv buty dlya tebe vsim chym ya mozu buty.
Sterty, zabuty ne vychodyt'.
A lyudy navkolo dali bihayut' po kolu.
Tak fihovo boyatys' podzvonyty tobi, chocha by po-prikolu.
Movchaty, chuty tviy holos des' tam po telefonu,
Povtoryaty shche raz znovu y znovu,
Bo fishka v tomu,
Shcho nikomu nikoly ne bude pro ce vidomo.
Yak zavzdy stavlyu shche raz tu samu debilnu komu.
Ya pam’yatayu tu rozmovu,
Pam’yatayu tviy pohlyad i pusti obicyanky,
Shcho vse bude dobre.
Poprobuyem shche raz, mozlyvo vse vyide v nas.
A vybach – ya pas, ce vze bez mene...
A v tebe maybutnye take yaskrave i take shalene.
Ya budu ulybatys' dyvlyachys' na tebe zi sceny...

Pryspiv