My sydymo z toboyu, druze, u kafe
V Odesi, v Kyyevi, v N'yu-Yorku, v Santa-Fe.
Smachne shampans'ke chy burhunds'ke p’yem vyno
I pohlyadayemo z toboyu u vikno.
A za viknom litaye puch, plyvut' viky
I chodyat' hordo naycharivnishi zinky.
I my chmeliyemo ne stilky vid vyna,
A bilshe z toho, yak podyvyt'sya vona!

Pryspiv:
Zinky y vyno, zinky y vyno –
To nasha zhuba cholovicha vze davno.
Ale yakshcho vyno i zinku ne lyubyty,
Todi navishcho nam u c'omu sviti zyty.
Zinky y vyno, zinky y vyno –
To nasha zhuba cholovicha vze davno.
Ale yakshcho vyno i zinku ne lyubyty,
Todi navishcho nam u c'omu sviti zyty.

I kozen z nas uze ne raz v zytti p’yaniv
I vid vyna, y vid pocilunkiv harnych div.
Yakshcho mene spytaty nyni abo vas,
To kozen kayavsya za ce uze ne raz.
Ta tilky vechir hlyane rado u vikno, –
V dzvinkych bokalach znovu pinyt'sya vyno,
A sprahle serce perepovnyuye lyubov –
I vid zinok, y vyna chmeliyemo my znov!

Pryspiv