Strilec' vid’yizdzaye vid ridnoyi chaty.
Sviy kray boronyt' vid vorohiv.
Proshchavsya z matuseyu duze staroyu,
Prosyv dohlyadaty yiyi.

A maty za synom plakala i rydala,
Plakala usi svoyi dni
I plakav chtos' tycho u sadu pid vyshneyu,
To plakala myla yoho.

Klyalasya, shcho bude y’ho virno lyubyty,
Ne zradyt', ne zradyt' yeho.
Az poky ne vernet'sya iz viyny dodomu,
To bude chekaty yoho.

Try rochky mynulo, viyna ne skinchylas',
Nichto ne vertayet'sya z viyny.
A maty na shlyach vyhlyadaty chodyla,
Chekala yoho voseny.

Tilky odna myla vesela i shchaslyva,
Ne zde kozaka iz viyny –
Z druhymy hulyaye, vesillya spravlyaye,
Sydyt' vyshyvaye rushnyky.

Strilec' povertaye do ridnoyi chaty,
Chomus' ne vychodyt' nichto.
A vikna i dveri doshkamy zabyti,
Kruhom kropyvoyu poroslo.