Vyryadzala maty syna pid Kruty do boyu,
Rozchesala kucheryky ponad holovoyu.

– Idy, idy, miy synochku, v boyu ne zdavaysya,
Yak poboresh vorozenkiv, dodomu vertaysya.

– Idu, idu, stara nene, vchynyu tvoyu volyu,
A ty doma molys' Bohu, shchob vernuvsya z boyu.

Stara, stara maty pid Kruty chodyla
Ta y shukala miz strilcyamy* naymenshoho syna.

A yak znayshla miz trupamy holovonku syna,
Polozyla na kolina ta y zaholosyla:

– Lyulyay, lyulyay, miy synochku, a ya tvoya maty,
Boze mylyi, synu lyubyi, voroze proklyatyi.