Oy pracyuyem vdoma, nichoho ne chuty,
Az naraz vpala chutka, shcho idut' rekruty.
A to y ochotnyky vze ne chochut' pracyuvaty,
Ydut' kray boronyty.
Na pivnochy i na vschodi strashna chmara vpala,
Chodim byty-rozhanyaty, shchob na nas ne vpala.
Bo moskali iz serbamy taku radu maly,
Shchoby vze nash ridnyi kray pid svoyu vlast' vzyaly,
Shchoby nashym ridnym krayem moskali ryadyly,
A nas, bidnych ukrayinciv, v nevolyu zabraly.
Vybyraymos' u dorohu, de nas potrebuyut',
Maty plachut', ruky lomlyat', divchata banuyut'.
Oy my ydemo v biy krovavyi za Vitchynu nashu –
Zaplakala vze tychenko vsya rodyna nasha.
Plachut' taty, plachut' mamy, vsyakaya rodyna,
Bo vidnyni vze nastaye neshchasna hodyna.
Shchaslyvaya dorizenka do samoho Vidnya,
Kudy yshly do oborony ukrayinci bidni.
Oy pryishly my vze do boyu, tam nas vyhlyadayut' –
Novi gvery, i bahnety, i kul shche nam dayut'.
Dayut' shche nam chliba y hroshyi, i pivfunta m’yasa,
A my yimo i vohorym: "To nedolya nasha".
Mayem kuli, mayem gvery, ydem moskalya byty,
Aby ne mih nash kray ridnyi pid svoyu vlast' vzyaty,
Aby nashi vze rodyny vdoma spokiy maly,
Shchoby my sya tym moskalyam v ruky ne distaly.
Bo moskali, yak ti zviri, usi z borodamy,
Shchoby ne maly dlya nas syly i vlasty nad namy.
"Chlopci, alyarm! Chlopci, alyarm! Treba sya zbyraty!"
Kozdyi strilec' sobi myslyt': "Treba umyraty
I vid mecha, i vid kuli, i vid strashnych armat –
Ne bude otec', maty vdoma spohlyadaty".
Oy zayshly my v Moskovshchynu, tam ye lisy krasni –
Ne damosya, tovaryshi, moskalyam napasty.
Pochynayut' nashi strilci tiyi lisy sichy,
Shchob do moskaliv ta y do shturmu bichy.
Letyat' na nas kuli z krisiv i z tyazkych armativ,
Ne zastupyt' ni brat, sestra, ni otec', ni maty.
Yak hrad, husto kuli svyshchut', na nas naletily,
A my v horach u Karpatach malo ne zimlily.
Oy ne odyn bidnyi strilec' – nad nym voron kryache –
Lezyt' v krovy po kolina ta y revnenko plache.
Oy prosyt' vin zi slezamy ta y svoho kamrata,
Shchoby vze dav o nim znaty do ridnoho tata.
"Napyshy meni dodomu, nay mama ne plachut',
Bo vze mene na sim sviti bilshe ne zobachut'.
Ta nay meni ridnyi otec' nicho ne hotuye:
Vze vid mene, molodoho, slova vin ne vchuye".
Yak pochaly my strilyaty, az strach ohortaye,
Ne oden otec', maty slozonkamy myyes'.
Yeho syn uze vid kuli v syriy zemli hnyye.
Prysypayut' syrov zemlev, i tam spochyvaye,
A rodychi, brattya, sestry o nim zabuvayut'.
A ya, strilec' molodenkyi, umyraty mushu,
Dayte, tatu, i vy, mamo, ofiru za dushu.
Naymit' za mnya Sluzbu Bozu, naymit' parastasy –
Nay vas bolyt' za mnov serce, shcho dytyna vasha.
Ne vzyav ya vid vas vina, ni polya, ni koni,
Tilko proshu vas, rodychi, ne zabuvayte o meni.
Ne meni to lekshe bude, ale vam to bude,
Molit' Boha za ti strilci, ukrayins'ki lyudy.
My krov svoyu prolyvayem i zdorov’ya tratym,
Bo ne odyn vit[c]ivs'kyi syn zistav u mohyli.
A ne odyn z strilciv vbytyi,
Tam moskali zamist' shchyry vody krovy sya napyly.
Idem vyno fasuvaty do toyi feldflyashi,
Shchoby trochy poskripylys' bidni strilci nashi.
Oy chas by vze totiy bytvi trochy spochyvaty,
Koly kazut' starshi pany ta y za krisy braty.
Oy treba tych moskalykiv dobre nahanyaty,
Shchoby mozna sviy kray ridnyi nazad vidobraty.
Bo my, strilci molodiyi, ni yily, ne pyly,
Bo vze syu cilu nichku do dnyny ne spaly.
Chodyly my po tych horach, cilu nich ne spaly,
Ta y ne odyn z nas u vodu po kolina vpaly.
Shchoby moskal, toy nash voroh, ne mih sya prokrasty,
Shchoby ne mih nashu trupu zizadu napasty.
Postil nasha – miz snihamy, podushka – z kaminnya,
Vid zymna my vkryvalys' bilymy remincyamy.
Doshchi na nas chasto padut', nide sya schovaty,
A my musym sakom-pakom na poly stoyaty.
Odiz na nas vze pohnyla vid doshchu, vid potu,
Oy zaznaly my dosta vsyakoho klopotu.
Holodu-m ya sya navydav, vushy nas nayily,
Ta y ne odnu teplu nichku na volos ne spaly.
Oy ne odyn bidnyi strilec' (shcho maye robyty?)
Bez nih, bez ruk – vze kalika, tyazenko mu zyty.
Chornyi voron prylitaye i vze nad nym krache,
Tilo hryze, krov spyvaye, ochy vybyvaye.
Oy mnya vze poranylo, krov z mene splyvaye,
Chornyi voron u kopycy krov z mene spyvaye.
Tak to vze vono na tiy voyni te viys'ko sya maye,
Shcho ne odyn z nashych strilciv v zemly spochyvaye.