Lety, moya dumo, lety, moya pisne,
Daleko, daleko kudys',
Do toyi chatyny, de zyve rodyna,
De ya prozyvala shlys'.

Do toyi chatyny, de zyve rodyna,
A yak shche zyve, to vklonys',
Skazy yiyi slovo bolyuche, yak rana,
Shcho ya vze ne ta, shcho kolys'.

Vze hasne miy pohlyad i tychne rozmova,
A zmorshky zoraly cholo,
Povoli v nevoli syviye miy volos,
A serce ternem poroslo.

Skazy yeyi slovo, chay dushu rozradyt',
A serdenku skaze: "Korys'".
Nay marno ne tuzyt', nay marno ne plache,
Bo ya shche povernus' kolys'.

A yak povernusya, v nohy pociluyu,
Podyaku ya zlozu svoyu,
Za te, shcho nosyly meni peredachu,
U tuyu proklyatu tyurmu.