Hey tam u Vilchivci divchyna tam zyve,
Vid neyi, mov vid soncya, prominnya yasne b’ye.
Smiyut'sya kari ochi, mov zori sered nochi,
Vid neyi, mov vid soncya, prominnya yasne b’ye.

Do toyi divchynonky chorunzyi zachodyv
I v kari ochenyata spokiy dushi vtopyv.
Vin v chati chy na poli vse klyane shchastya-dolyu,
Vin v zlosti i rosiys'ki dyviziyi rozbyv.

Az raz u temnu nichku, yak svit bezzurno spav,
Tayemnymy stezkamy moskal na polk napav.
Chorunzyi Levko byvsya i vse z taky vtomyvsya,
I ranenyi v nevolyu moskovs'kuyu popav.

I tak vin marsheruye vid Zberezan v Sybir
I vse ochi zvertaye kudys' do yasnych zir.
I skilky raziv hlyane, to Vilchovec' spom’yane,
I hen vin marsheruye u dalekyi Sybir.