Do slova! Vsi do slova!
Do slova yak do zbroyi!
Ya ne zakryyu rota za zodnoyi umovy
Tilky ne movchy, ya chochu znaty tvoyu dumku
Skazi menya prostishe, zlipy slova do kupy
U nas z toboyu ne zylyshylosya nichoho okrim slova
Toz ne movchy, podumay holovoyu
I skazy meni, chy zadovolenyi svoyeyu ty cinoyu
Yaku tobi nalipleno na loba.

Pryspiv:
Ce tviy ostanniy den!
Ce tviy ostanniy den!
Skazy choch paru sliv!
Ce miy ostanniy den!
Chekay vid mene sliv!

Tilky ne movchy! Ya chochu chuty tvoyi nervy
V tobi vze nakipylo, ty vycherpav usi rezervy
Skazy ty yim use, shcho ty v sobi trymav ci roky
Te, shcho yatryt' tebe zseredyny dopoky
Ty ne skazesh yim, yak vse tebe distalo
I shcho ty chochesh zmin, ne chochesh zyty v stadi
Ce tviy ostanniy shans, tvoya ostannya zmoha
Vbyi slovom yich svoyim, bo slovo – nasha zbroya

Pryspiv