Divka Mariyka da sad sadyla.

Pryspiv:
Shchedryi vechir, dobryi vechir!

Sad sadyla, z sadom hovoryla:
– Rosty, sadu, da vyshche mene.
Vyshche mene da krashche mene.
Rosty v sadu ta bila bereza.
Na berezi kora zolotaya.
Pryletily da rays'kiyi ptashky.
Tuyu koru vony obirvaly.
A Mariyka koru pozbyrala.
Do zolotnyka da odislala.
– Zolotnyku, da zolotnychenku,
Iskuy meni da obruchenku.
Meni treba da ranenko vstaty.
Rano vstaty, kosu rozchesaty
Ta z mylenkym na rushnychok staty.

("Z praznykom!
Na c'omu slovi buvayte zdorovi!" – promovlyayuchy).