Ne zavmyray vid pohlyadu moho,
Ne zavmyray vid dotyku svoho,
Ne zavmyray vid samoty, pustoty,
Ne zavmyray pered tym, shcho sudzeno proyty.

Ne zavmyray vid slova chy vid fraz,
Ne zavmyray vid hnivu i obraz,
Ne zavmyray vid svoyich sniv i svoyich mriy,
Ne zavmyray, shcho svit dytyachyi vze ne tviy.

Ne zavmyray, bo ne vernesh lita prozyti,
Ne zavmyray, shchob ne hubyty navit' myti,
Ne zavmyray, bo vse, shcho ye – tvoye,
Bery, pryimay, yak Boh tobi daye.

Ne zavmyray, koly cvite vesna,
Ne zavmyray, yak vypyto do dna,
Ne zavmyray, koly vusta tremtyat' slozoyu,
Ne zavmyray, koly nema kohos' z toboyu.

Ne zavmyray, koly beresh tyahar na dushu,
Ne zavmyray miz "ya ne mozu" i "ya mushu",
Ne zavmyray, koly v dushi vidchuyesh ray,
Ne zavmyray!

Ne umyray, koly mechem probyto hrudy,
Ne umyray, koly tebe znesylyat' lyudy,
Ne umyray, bo ne voskresne kayattya,
Ne umyray, shchob daty shche komus' zyttya.

Ne zavmyray u dumci chy u slovi,
Ne zavmyray pered vohnem lyubovi,
Ne zavmyray, shchoby usim prostyty,
Ne zavmyray, shchob viryty i zyty...