Zabuyala znovu osin,
Zapalyla sviy vohon,
Shchedro syple nam darunky
Z lahidnych svoyich dolon!
I, roznizyvshys' na sonci,
Poky chmary ne doshchat',
Na polyach i na horodach,
Nache pidsvynky, lezat'
I smishni harbuzenyata,
I solidni harbuzy,
I rozkishni harbuzychy –
Zenychiv-nevdach pryzy!

Yakshcho dechto v zenychanni potraplya, buva, v konfuz,
Spokonviku v ciy chalepi krashcha vticha – ce harbuz!
Vin i kasha, i nasinnya, i bahato shche choho!..
Lysh ne varto, druzi, na nich nayidatysya yoho!

Udalysya c'oho roku
Harbuzy, mov ti slony!
I skazala baba Motrya,
Nash vseznayko holovnyi,
Shcho, movlyav, koly vrodylo
Tak bahac'ko harbuziv,
Ce do toho, shcho divchatam
Vdostal bude zenychiv!
Bude z koho vybyraty,
Komu holovu krutyt',
Bude kym perebyraty,
Z koho yushechku varyt'!

Toz harbuzykiv, divchata, zahotovte pro zapas,
Shchob na te, shcho ne chvatylo, z nas nichto ne mav obraz!
Ot yak matymete pravo na harem cholovikiv,
Nu, todi vze mozna bude maty y menshe harbuziv!

A vseryoz yakshcho, divchata,
To porada vam taka:
Harbuzamy ne zburlyaytes',
Bo y zvikuyete v divkach!
Nu, a ti, chto yich oderzav,
Ne klyanit' zyttya svoye:
Z zinky tolk ishche chy bude,
A harbuz – os', o, vze ye!
Ovoch nash nacionalnyi,
Vin do stolu v samyi raz,
I pechenyi, i varenyi,
I u profil, i v anfas!

To z ranishe, niz lycyatys', tratyt' syly, chas, benzyn,
Vznayte, chlopci, chy vrodyly v toyi divky harbuzy!
Ya pomchusya u Ferrari choch v naydalshyi z chutorciv,
Lysh bulo b v divok tamteshnich ta pobilshe harbuziv!

Ovoch nash nacionalnyi,
Ty do stolu v samyi raz
I pechenyi, i varenyi,
I u profil, i v anfas!
Shcho tam ti banany y kivi,
I kokos, i ananas!
Ty dasy usim yim foru,
Vsim pokazesh vyshchyi klas!