Dobre z dobrym cholovikom zoni probuvaty,
Lyaze v vechir, kaze rano: "Ya ne hodna vstaty".

Cholovik yiy nabyraye horivky ta medu.
– Taka-m slaba, choloviche, holovy ne zvedu.

Vzyav cholovik troye chliba, berylku horivky
Ta pishov mi cholovichok shukaty prymivku.

Pishov gazda, pishov gazda lyshen poza mene,
Ide legin iz trysunkov v shyrokim remeni.

Nayshov gazda prymivochku blyz'ko vynohradu.
– Prymivochko-vorozechko, day-no zinci radu.

Prymivochka promovyla ta y povorozyla:
– Yakyi durnyi, choloviche, lypa by ti vbyla.

Prymivochka promov’yala az ponad Yasinya:
– Tvoya zona, choloviche, derzyt'sya leginya.

– Prymivochko-vorozechko, ne hovory y choho,
Moya zona taka slaba, shcho yiy ni do toho.

Prymivochka promov’yala, vpichala korinnya:
– Idy stycha, choloviche, na svoye podvir’ya.

Pryishov gazda na podvir’ya, vorota vtvoryaye,
Yeho zona iz posteli lehinya kornyaye.

Yak leginya izkornyla, v komoru schovala,
Tohdy svoho cholovika u chatu puskala.

Zayshov cholovik u chatu ta y siv kolo stola:
– Zono, likiv shche ne brala, ta choho zdorova?

Na ty, zono, likiv, kushy i vodov oblyisya,
Lysh ty proshu, moya zono, seho popustysya.

Na ty, zono, likiv, kushy ta i obmyvaysya,
Lysh ti proshu, moya zono, vidteper pokaysya.

Pishov gazda u komoru, hlypne si za dveri,
Sydyt' dyad'ko na polyci v shyrokim remeni.

A vin yoho za volossya, hayda na dolynu:
– Biysya Boha, choloviche, nay teper ne hynu.

Biysya Boha, choloviche, ya zahubyv konya.
– Aby ty znav, leginyku, shcho zinka ne tvoya.

– Biysya boha, choloviche, ya zahubyv vivci.
– Aby ty znav, leginyku, ne ydy d’ moyiy zinci.

– Biysya Boha, choloviche, dayko sy vprosyty,
Choch ty, hrishmy ya zaplachu, vad' pidu kosyty.

– Ale shcho meni iz toho, shcho pidesh kosyty,
Yak tya teper dobre nab’yu, ne mesh bilshe ity.

Oy kuvala zozulechka on tam pid Yasinyam,
Poduzala molodycya z prymovnym korinnyam.

Silo potya na vorotya, vid vitru sy zdulo,
Ya by sese ne vybahla, yakby tak ne bulo.