Yak poyichav Savradym u pole oraty,
Yoho zinka, Savradymka, u shynok hulyaty.

Hulyala, hulyala, trochy prospalasya,
Navaryla borshchu, kashi, v pole podalasya.

Chodyla, bludyla, myloho shukala:
– Podyvys', Savradym, yaka bila stala!

Yak pryyichav Savradym iz stepu dodomu
Ta y postavyv svoyu zinku na zytnyu solomu.

Hoduvav, hoduvav, poviv napuvaty,
Zapryahaye zinku v pluh ta y yide oraty.

Vypryahaye z pluha, zapryahaye v ralo:
– Hey, cob, moya myla, shche dodomu rano!

A kolo poroha doshchova kalyuza,
Ta y rozserdylasya ta y zinka na muza.

Yak rozserdylasya ta zinka na muza,
Ta y polizla na pich, mov by to neduza.

– Oy ustavay, myla, ya prynis horilky.
– Cur tobi, pek tobi, shukay sobi zinky!

– Oy ustavay, myla, ya prynis dubynu,
Ne tonku, ne tovstu, ta na tvoyu spynu!

A myla ustala, tak yak y ne lezala,
Shche y obnyala Savradyma ta y pociluvala.