Oy zacvila chervona kalyna nad krynyceyu...
Hore z meni, moya matusenko, zyty za p’yanyceyu!

Shcho p’yanycya p’ye, ne kayet'sya, i den, i nich p’ye,
A yak pryide iz shynku dodomu, mene, moloduyu, b’ye!

V nedilenku, rano-poranenku, maty moya yde,
Pytayet'sya ditochok malenkych, chy doma p’yanycya ye.

"Potychesenku, polehesenku, matusyu, idy:
Spyt' p’yanycya v rubleniy komori, hlyady z, yoho ne zbudy!"

"Oy nechay vin spyt', ta y nechay ze spyt', shchob uze y ne vstav,
Shchob tvoyeyi bidnoyi holovonky ta ne klopotav!"

"Oy ne kleny, moya matusenko, p’yanycyu moho:
Yest' u mene ditochky malenki,– hore bude bez yoho!"