Zashumila lishchynonka, (2)
Zaplakala divchynonka.

Zaplakala, zatuzyla: (2)
Nema toho, shcho lyubyla.

Nema yoho i ne bude: (2)
Rozrayaly zliyi lyudy.

Rozrayaly, rozsudyly, (2)
Shchob my v pari ne chodyly.

A my v pari chodyt' budem, (2)
Odno druhe lyubyt' budem!

Kryknuv staryi na maloho: (2)
"Sidlay konya voronoho!

Ta poyidem v chyste pole, (2)
Tam divchyna proso pole.

Proso pole, hrechku v’yaze, (2)
Kozakovi pravdu skaze!"

"Skazy, skazy, divcha, pravdu; (2)
Yak ne skazesh,– druhu znaydu!

Yak ne znaydu ya druhoyi,
Pidu v more utoplyusya,
Abo v kamin rozib’yusya!"

"Skazu, skazu shchyru pravdu: (2)
Virno lyublyu, shche y kochayu!

Virno lyublyu, shche y kochayu, (2)
Yak ne bachu, to vmyrayu!"